حضرت رسول خدا (ص) فرمود كه هر كس اين دعا را در هر صبح و شام بخواند ، موكل فرمايد حق تعالى به او ،چهار فرشــته كه او را حفظ كنند از پيش رو ، از پشت سر ، از طرف راست و از طرف چپش و در امــان خــداوند عزّوجلّ باشد و اگر سعى كنند خلايق از جنّ و انس كه ضرر به او برسانند ، نتوانند ؛ آن دعاء اين است

:بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمنِ الرَّحيمِ

بِسْمِ اللَّهِ خَيْرِ الاَسْماءِ بِسْمِ اللَّهِ رَبِّ الاَرْضِ وَ السَّمآءِ بِسْمِ اللَّهِ الَّذى لايَضُرُّ مَعَ اسْمِهِ سَمُّ وَلا دآءٌ بِسْمِ اللَّهِ اَصْبَحْتُ وَ عَلَى اللَّهِ تَوَكَّلْتُ بِسْمِ اللَّهِ عَلى قَلْبى وَ نَفْسى بِسْمِ اللَّهِ عَلى دينى وَ عَقْلى بِسْمِ اللَّهِ عَلى اَهْلى وَ مالى بِسْمِ اللَّهِ عَلى ما اَعْطانى رَبّى بِسْمِ اللَّهِ الَّذى لايَضُرُّ مَعَ اسْمِهِ شَىْءٌ فِى الاَرْضِ وَ لا فِى السَّماءِ وَ هُوَ السَّميعُ الْعَليمُ اَللَّهُ اَللَّهُ رَبّى لا اُشْرِكُ بِهِ شَيْئاً اَللَّهُ اَكْبَـرُ اَللَّهُ اَكْبَـرُ وَ اَعَزُّ وَ اَجَلُّ مِمّا اَخافُ وَ اَحْذَرُ عَزَّ جارُكَ وَ جَلَّ ثَنــاؤُكَ وَلا اِلهَ غَيْـرُكَ اَللّهُمَّ اِنّى اَعُــوذُ بِكَ مِنْ شَرِّنَفْسـى وَ منْ شَرِّ كُلِّ سُلْـطانٍ شَديدٍ وَ مِنْ شَرِّ كُلِّ شَيْـطانٍ مَريدٍ وَ مِنْ شَرِّ كُلِّ جَبّـارٍ عَنيدٍ وَ مِنْ شَرِّ قَضآءِ السّوُءِ وَ مِنْ كُلِّ دابَّـةٍ اَنْتَ آخِـذٌ بِناصِيَتِـها اِنَّكَ عَلى صِـراطٍ مُسْتَقيـمٍ وَ اَنْتَ عَلى كُلِّشَىْءٍ حَفيـظٌ اِنَّ وَلِيِّـىَ اللَّهُ الَّذى نَـزَّلَ الْكِتابَ وَ هُوَ يَتَوَلَّى الصّالِحينَ فَاِنْ تَوَلَّوْا فَقُلْ حَسْبِىَ اللَّهُ لا اِلهَ اِلاّ هُوَ عَلَيْهِ تَوَكَّلْتُ وَ هُوَ رَبُّ الْعَرْشِ الْعَظيمِ.

به نام خداى بخشاينده مهربان

به نام خدا بهترين نامها ، به نام خدا پروردگار زمين و آسمان ، به نام خدايى كه زيان نرساند با بودن نام او زهرى و نه دردى، به نام خدا صبــح كردم و بر خدا توكل كردم ، به نام خدا بر دل و جانـم ، به نام خدا بر دين و خـرَدم ، به نام خدا بر خانــدان و داراييم، به نام خدا بر آنچه پروردگارم به من داده ، به نام خدايى كه زيان نرساند با بودن نامش چيزى در زمين و نه در آسمان و او است شنواى دانــا. خــدا، خــدا، پروردگار من است كه شريــك نسازم با او چيــزى را ، خـدا بزرگتر است خـدا بزرگتر و نيرومندتر و برتر است از آنچه من از آن ترسم ، پناهنده ات نيرومند و مدح و ثنايت والا است و معبـودى جز تو نيست خـدايا ، به تو پنـاه بـرم از شر خودم و از شر هر سلـطان سرسخت و از شر هر شيـطان متمـرّد و از شر هر سركش لجـوج و از شر پيشامد بد و از (شر) هر جُنبـنده اى كه تو اختيــارش را بدست دارى كه براستى تو به راه راستـى هستـى و تو بر هر چيــز نگهبانى . همانا سرپرست من خدايى است كه قرآن را فرستاد ، او سرپرستى كند از شايستگان « اگر روگردان شدند » بگو بس است مرا خدا ، معبودى جز او نيست ، بر او توكل كنم و اوست پروردگار عرش بزرگ ...

در طب سنتي ماه آب تقريبا همزمان با شهريورماه است و به صورت دقيق تر از ۲۲ مرداد تا ۲۲ شهريور را شامل مي شود. بر اساس آموزه هاي طب اسلامي، براي نگهداري تندرستي و پيشگيري از بيماري ها ي مختلف، بكار بستن تدابير متناسب با هر فصل در گذر سال از اهميت به سزايي برخوردار است. امري كه امام رضا عليه السلام هم به آن توجه داده اند. آن حضرت مي فرمايد: غذايت را به اندازه عادتت و مطابق با محل زندگي و نوع فعاليت و زماني كه در آن به سر مي بري، با خوردن سبكترين غذاهايي كه مي خوري آغاز كن . هر دو روز سه وعده غذا بخور و در حالي كه هنوز اشتها داري بايد دست از غذا خوردن بكشي.

امام رضا (ع) براي ماه آب كه تقريبا مطابق شهريور است در طب الرضا مي فرمايد: آب سي و يك روز است، بادهاي سموم دراين ماه شديد مي شود. هنگام شب زكام به هيجان مي آيد باد شمال وزيدن مي گيرد دراين ماه مزاج به تريد و چيزهاي مرطوب خوردن صالح وسالم مي گردد.(۱)

همانطور كه اشاره شد امام رضا (ع) احتمال ابتلا به زكام در اين ايام را دور از انتظار ندانسته اند. بنا بر اين يكي از ناراحتي هاي پاياني فصل تابستان ممكن است ابتلا به زكام باشد. امام رضا(ع) در بياني ديگر براي پيشگيري از اين بيماري در فصل تابستان مي فرمايند: مَن أرادَ دَفَعَ الزُّكامِ فِي الشِّتاءِ أجمَعَ ، فَليَأكُل كُلَّ يَومٍ ثَلاثَ لُقَمِ شَهدٍ ؛ هر كس مى‏خواهد در همه زمستان از زكام ايمن بماند ، هر روز ، سه لقمه عسل با موم آن بخورد .(۲)

و همچنين مي فرمايد: وإذا جاءَ الزُّكامُ فِي الصَّيفِ ، فَليَأكُل كُلَّ يَومٍ خِيارَةً واحِدَةً ، وَليَحذَرِ الجُلوسَ فِي الشَّمسِ ؛ امّا اگر زكام در تابستان پيش آيد ، در هر روز ، يك خيار بخورد و از نشستن در آفتاب ، خوددارى ورزد .(۳)

امام رضا (ع) براي ماه آب همچنين خوردن ماست را نافع دانسته اند و در ادامه فرموده اند : همچنين از خوردن مسهل، رنج و مشقت جوارح را بايد كم كرد و ازگلهاي خنك بهره مند شد.

بنابراين يكي ديگر از توصيه هاي امام (ع) براي اين ايام استفاده از ماست است . بايد دانست كه ماست نه تنها يك ميان وعده غذايى سريع، آسان و مغذى است كه در تمام طول سال موجود است و در كشورهايى كه از ماست در وعده هاى غذايى شان استفاده مى كنند، طول عمر مردم آن كشورها بيشتر است.

متخصصين تغذيه مي گويند يكى از فوايد ماست تقويت توانايى بدن در تشكيل استخوان ها است. ماست و همچنين شير گاو حاوى پروتئين خاصى هستند كه به رشد بدن و نيز تقويت فعاليت سلولهاى استخوان ساز در بدن كمك مى كند.

در طب اسلامي هم كه برگرفته از آيات و روايات و بدور از تفسير به راي است٬هيچگاه از خوردن ماست منع نشده است.بلكه براي استفاده از آن با توجه به مزاج افراد تدبير ويژ ه اي در نظر گرفته شده است.

مطابق روايات ائمه (ع) هموراه از ماست استفاده مي كرده اند. در همين زمينه در روايت داريم كه: عن أبي الحسن الرضا عليه السلام قال: من أراد الماست و لا يضرهُّ فليصبَّ عليها الهاضوم، قلت: و ما الهاضوم؟ قال: النانخواه.امام رضا فرمود: هر كس مايل به خوردن ماست است و نيز مى خواهد كه زيانى به او نرسد آن را با زنيان مصرف كند. دستورى كه از روايت فهميده مي شود تعادل بين اغذيه از نظر مواد غذايى است كه اين خود اصل بسيار اهميتى در سلامت بدن است. چرا كه ماست براى اشخاص سرد مزاج خوب نيست و رطوبت را زياد مى كند ولى زنيان به اصطلاح ، طبعى گرم دارد لذا بين هر دو تعادل غذايى برقرار مى شود. (۴)

امام رضا (ع) همچنين براي اين ماه بهره مندي از گلهاي سرد و خنك را توصيه كرده اند. البته مطابق توصيه آن حضرت بوييدن گل نرگس خود خاصيت ايمني در برابر زكام را هم داراست. امام رضا (ع) مي فرمايد: وَليشُمَّ النَّرجِسَ ؛ فَإِنَّهُ يأمَنُ الزُّكامَ ، وكذلِك الحَبَّةُ السَّوداءُ،؛ گل نرگس ببوييد؛ زيرا از زكام، ايمنى مى‏بخشد و همچنين است سياه دانه.(۵)

پانوشتها:

۱. طب الرضا – طب و بهداشت از امام رضا (ع) ص ۵۳

۲. بحار الأنوار ، جلد ۶۲ ، صفحه ۳۲۴

۳. دانش نامه احاديث پزشكي : ۱ / ۱۱۰

۴. الكافي ۶ ر ۳۲۸

۵. طبّ الإمام الرضا عليه‏السلام ، صفحه ۳۸ ، بحار الأنوار ، جلد ۶۲ ، صفحه ۳۲۴

راستى شما را چه شده است كه با اندك سود و ارزش مادى كه به دست مى‏آوريد شاد مى‏شويد،
ولى با محروميت از ثوابهاى بسيار آن جهانى، هيچ اندوهناك نمى‏شويد،
در حالى كه با از دست دادن اندكى از مال و منال دنيا  چنان از درون برمى‏آشوبيد كه آن را در چهره‏ها  و بى‏تابى‏هاتان در برابر آن چه از دست داده‏ايد، نمايان مى‏سازيد؟
گويى كه دنيا سراى جاودانه‏ى شما است و كالايش برايتان ابدى است
هر يك از شما به ضعفهايى دچار است  و از ترس مطرح شدن آن ضعفها است كه جرات برخورد صريح و سازنده را با عيبهاى خطرناك برادرش را ندارد.
بر محور دنيا دوستى و آخرت گريزى، يكدل شده‏ايد، و دين انگشت ليسه‏اى است كه بر سر زبانهاتان داريد
هيچ دلشوره‏اى نداريد، چونان كسى كه كارش را به پايان برده، خشنودى مولايش را فرا چنگ آورده است

خطبه 113 نهج البلاغه صبحي صالح

1. شاد بودن از فضل و رحمت الهي 
قل بفضل الله و برحمته فبذلك فليفرحوا هو خير مما يجمعون. (يونس: 58)
بگو به فضل و رحمت خداست كه [مؤمنان] بايد شاد شوند و اين از هر چه گرد مي آورند، بهتر است.
در منطق قرآن، اگر شادي، انسان را از پيمودن راه تكامل باز دارد، ارزش ندارد. بنابراين، صرف شاد بودن ارزشمند نيست، بلكه اگر شادي در سمت و سوي حق، لطف الهي، خدمت به مردم و رسيدن به كمال باشد، ارزش است. (1)
مؤمنان بايد به فضل پروردگار و رحمت بي پايان او و به قرآن، كتاب بزرگ الهي كه جامع همه ي نعمت هاست خشنود باشند، نه به گرد آوري ثروت و برتري مقام و فزوني قوم و قبيله كه مردم عصر جاهلي را به خود مشغول ساخته بود.
اولياي خدا با الطاف الهي به شادماني مي رسند و مردم عادي با امور مادي. بنابراين، مؤمن بايد به نعمت ولايت و قرآن كه شفا، موعظه، هدايت و رحمت است شاد باشد، نه به مال و مقام. (2)

2. شادي مؤمنان در روز قيامت 
وجوه يومئذ ناعمة. (غاشيه: 8)
در آن روز چهره هايي شادابند.
خداي متعال به مؤمنان وعده داده است كه روز قيامت و در بهشت، شاد خواهند بود. 
فاما من اوتي كتابه بيمينه فسوف يحاسب حسابا يسيرا و ينقلب الي اهله مسروراً. (انشقاق: 7-9)
اما كسي كه كارنامه اش به دست راستش داده شود، به زودي برايش حسابي آسان كنند و شادمان به سوي اهلش باز گردد.
اعطاي نامه ي عمل به دست راست انسان در قيامت و حسابرسي آسان از او در قيامت فرح بخش و شادي آفرين است. (3)

3. ايمان و شادي 
و الذين اتيناهم الكتاب يفرحون بما انزل اليك. (رعد: 36)
و كساني كه به آنان كتاب [آسماني] داده ايم، از آنچه به سوي تو نازل شده است، شاد مي شوند. خداوند در قرآن كريم، هنگام بيان شيوه ي ايمان آوردن پيروان راستين اهل كتاب، به نكته ي مهمي توجه دارد و آن، شادي اين افراد است. اگر چه پذيرفتن كتاب آسماني قرآن مهم است، پذيرش شادمانه ي آن مهم تر است. (4)

4. غفلت و شادي
و لئن اذقناه نعماء بعد ضراء مسته ليقولن ذهب السيئات عني انه لفرح فخور. (هود: 10)
و اگر پس از محنتي كه به او رسيده است، نعمتي به او بچشانيم، حتماً خواهد گفت: «گرفتاري ها از من دور شد!» بي گمان، او شادمان فخر فروش است.
دو چيز شادي را خطرناك مي كند: يكي، تحليل نادرست و ديگري، شادي همراه با فخر فروشي. تحليل ها و بينش هاي نادرست، سبب رفتار اشتباه مي شود. بنابراين، اگر كسي گمان كند، نعمت هايي كه به او رسيده، نشانه ي مجبوبيتش نزد خداوند است و به اين معناست كه ديگر هيچ بدي ندارد، فخر فروشي مي كند. (5)
مؤمن بايد نعمت ها را از فضل الهي بداند، نه از سوي خود. در اين صورت، شادي رنگ الهي مي يابد و سبب فخر فروشي و تكبر نمي شود.(6)

5. شادي هاي ناسالم
فرح المخلفون بمقعدهم خلاف رسول الله و كرهوا ان يجاهدوا باموالهم و انفسهم في سبيل الله ... (توبه: 81)
بر جاي ماندگان به [خانه] نشستن خود پس از رسول خدا، شادمان شدند و از اينكه با مال و جان خود در راه خدا جهاد كنند، كراهت داشتند.
عده اي از اينكه همراه پيامبر به جنگ نمي رفتند، شاد بودند. اين گونه شادي ها نشانه ي نفاق است و حسرت هاي طولاني در پي دارد (7)
شادي به دليل كام يابي هاي دنيوي همراه غفلت از آخرت «فرحوا بالحياة الدنيا». (رعد: 26)
«لا تفرح ان الله لا يحب المفرحين؛ اي قارون ،شادي مكن. خداوند شادي كنندگان را دوست نمي دارد». (قصص: 6)
قارون به واسطه ي نعمت هاي دنيوي به خود مي باليد و بسيار مغرور شده بود. غرق شدن در لذت هاي دنيوي، او را از آخرت غافل كرده بود.
شادي به خاطر سختي هايي كه به مؤمنان مي رسد: «ان تصبكم سيئه يفرحوا بها؛ اگر به شما (مؤمنان) گزندي رسد، بدان شاد مي شوند». (آل عمران: 120)
6. فرجام شادكامان غافل

اذا الاغلال في اعناقهم و السلالسل يسحبون في الحميم ثم في النار يسجرون ... ذلكم بما كنتم تفرحون في الارض بغير الحق و بما كنتم تمرحون. (غافر: 71، 72 و 75)
هنگامي كه غل ها در گردن هايشان [افتاده] و [با] زنجير ها كشانده مي شوند، در ميان جوشاب [و] آنگاه در آتش برافروخته مي شوند. اين [عقوبت] به سبب آن است كه در زمين به ناروا شادي و سرمستي مي كرديد و بدان سبب است كه [سخت به خود] مي نازيديد.
شادي هاي نادرست سبب قهر الهي مي گردد. در سوره ي غافر به عاقبت شوم اين افراد اشاره شده است. شادكامي هاي نابجاي امروز كه در پي تجاوز، قتل، غارت و به سخره گرفتن ارزش ها و مقدسات است، روزگاري به غل و زنجير و رفتن به دوزخ، همراه با تحقير و ذلت، تبديل خواهد شد. (8)
پي نوشت:

1. نك: محسن قرائتي، تفسيرنور، ج 10، ص292.
2. همان، ج 8، ص420.
3. اكبر هاشمي رفسنجاني، تفسير راهنما، ج 20، ص283.
4. تفسير نور، ج 6، ص202.
5. همان، ج 5، ص277.
6. همان، ص 217.
7. همان، ص 105.
8. همان، ج 1، صص 292 و 293.

منبع: گلبرگ جوان، شماره ي 113

 بزرگا !
مگر مي توان شيريني عشق تو را چشيد و از تو روي گردان شد ؟

مگر مي توان لذت همجواري با تو را درك كرد و ميل جاي ديگر داشت ؟


لطيفا !
آيا شود كه من نيز دوست تو باشم و به عشق و محبت تو پاك گردم ؟

شود كه شوق ديدارت بال پروازم را بگشايد و به خوب و بد راه دگر نينديشم ؟


جميلا !
توان روي تو ديدن و نعمتي ديگر خواستن ؟

توان رضايت تو را داشتن و چشم به ديگري دوختن ؟

از تو مي خواهم كه مرا براي ديدن رويت انتخاب كني

اين تن را براي عبادتت ، لايق

اين قلب را براي شيداييت ، عاشق

اين چشم را براي ديدنت ، شايق

و اين جان را به مقام قربت ؛ واصل گردان

مي خواهم يك واصل باشم

مناجات المحبين امام سجاد (ع)

 خدايا !

خداياچگونه تورابخوانم درحالي كه من، من هستم

وچگونه ازرحمت تونااميدشوم درحالي كه تو، توهستي

خدايا توآنچناني كه من مي خواهم

مرانيزچنان كن كه تومي خواهي


ازمناجاتهاي امام سجاد(ع)