خدايا!
چه لذت بخش است گذر نسيم ياد تو بر دلها
و چه زيباست پرواز پرنده خاطره تو بر قلبها
و چه شيرين است پيمودن انديشه در جاده ي غيب ها بسوي تو.
چه روح مي بخشد گام زدن در مسير عرفان تو و چه جان مي دهد ايمان به غيب تو.
خداي من!
محبوب من!
چه خوش است طعم عشق تو.
چه شوق آفرين است نگاه عاشقانه تو.
چه تكان دهنده است توجه مهرآميز تو.
چه شيرين است زندگي در كنار تو
و در زير سايه لطف تو.
چه لذت بخش است گرماي دست نوازش تو.
خداي من!
چه آرامش هيجان انگيزي مي بخشد
نگريستن به چشمهاي تو.
چه بي قراري آرامي است
بر در خانه ي محبت تو.
محبوبم!
نه تنها از خويش مران
كه در كنارم گير
و دامنت را پناه جاودانه من ساز.
مرا از نزديكترين عارفان
و شايسته ترين بندگان
و راستگوترين معلمان
و خالص ترين عبادت كنندگان
و مخلص ترين روي به تو آورندگانت قرار ده.
اي خلاق بزرگيها
و اي آفريننده عظمت ها!
و اي در وجود آورنده ي رتبه هاي بلند!
اي عظيم!
اي جليل!
اي بخشنده كرم
و اي كرامت محض!
اي دست گيرنده
و به مقصد رساننده!
كه اجابت كن!
اي مهربانتر بخشندگان!