آدمي اگر پيامبر هم باشد، از زبان مردم آسوده نيست، زيرا:
اگر بسيار كار كند، مي گويند احمق است !
اگر كم كار كند، مي گويند تنبل است !
اگر بخشش كند، مي گويند افراط مي كند !
اگر جمع گرا باشد، مي گويند بخيل است !
اگر ساكت و خاموش باشد، مي گويند لال است !
اگر زبان آوري كند، مي گويند وراج و پر گوست !
اگر روزها روزه بگيرد و شب ها نماز بخواند، مي گويند ريا كار است !
و اگر نكند، مي گويند كافر است و بي دين !
لذا نبايد بر حمد و ثناي مردم اعتنا كرد
و جز از خداوند نبايد از كسي ترسيد